Voor onze 50e verjaardag, zetten we het kloppende hart van onze organisatie in de kijker, namelijk onze vrijwillig.st.ers en activisten. Marijke is al activiste bij Greenpeace sinds 2003, en ze heeft ons dan ook veel te vertellen.
Hoe ben je bij Greenpeace terechtgekomen?
“Ik was al fan van Greenpeace toen de organisatie pas opgericht werd. Ik vond dat er steeds minder gedaan werd voor het milieu en dat de problemen alleen maar erger werden. Als kustbewoner en zeezwemmer was ik geschokt door de vervuilende lozingen van industrie, landbouw en huishoudens in het water. Die lozingen komen uiteindelijk allemaal in de zee terecht als het onderweg niet gesaneerd wordt.
Toen ik in het tijdschrift van Greenpeace een inschrijvingsformulier had gevonden, besloot ik om activiste te worden. Ik wilde meer doen dan alleen financieel steunen. Volgens mij was activiste worden de beste manier om de weinige uren die ik weg te geven had, in te zetten.”
Wat is de eerste actie waaraan je hebt deelgenomen?
“Het was een actie tegen illegale houtimport uit Indonesië. Greenpeace had een communicatie van de Indonesische regering gekregen die vroeg om in Europa toezicht te houden op die ladingen hout, omdat ze zelf de middelen niet hadden om hun kustlijn te beschermen tegen houtpiraterij. Er waren toen schepen uit andere landen die vlakbij het oerwoud aan wal kwamen om daar zonder onderscheid bomen te kappen. Ze verdwenen dan met het hout waar ze geen enkele belastingen – de gebruikelijke taksen op houtkap – op hadden betaald.
De actie was dus tegen een lading met illegaal hout uit Indonesië in de haven van Antwerpen. We hebben de boot kunnen beletten om het hout te lossen tot de douane aan boord kwam voor controle. Er werd toen effectief illegaal hout gevonden.”
Wat is de meest speciale herinnering van al je jaren bij Greenpeace?
“Er zijn er vele maar ik kies er deze uit: de Reach onderhandelingen. Deze actie ging over het onderhandelen van de Reach overeenkomsten. Toen verbond Europa er zich toe om de industrie te verplichten om alternatieven te zoeken voor giftige stoffen.
We hebben een ballon met ondersteunde boodschap omhoog gelaten tot voor het raam van de onderhandelingsruimte op de derde verdieping. Zo was die goed zichtbaar vanaf de conferentietafel. Verder hadden we stalen trommen mee – van oude vaten – die werden bespeeld door activisten. Die droegen maskers van politieke leiders uit de betrokken landen. De actie was een hart onder de riem voor de mensen die daarbinnen keihard moesten onderhandelen.
Uiteindelijk werd een lijst opgesteld van giftige stoffen die vervangbaar waren, zoals de Ftalaten in plastic. De lijst was bindend en verbond de industrie ertoe om alle producten te bannen die konden worden vervangen door een minder schadelijk product. Zo zijn de Ftalaten dus verdwenen uit flessen voor babyvoeding en uit fopspenen.”
Welke Greenpeace campagne vind je het belangrijkste?
“De energie campagne die onder andere de problemen met productie van kernenergie in de kijker zet! Ik vind dat het klimaat een heel belangrijk thema is, maar dat is het afbouwen van de kernenergieproductie even goed. Er is te lang getalmd en te weinig op ingezet tijdens de laatste dertig jaar en nu wordt het argument op tafel gegooid dat we onvoldoende capaciteit hebben om kernenergie te vervangen. Ik vind in alle geval dat we de CO2-problematiek niet moeten vervangen door die van het kernafval. Kernenergie is niet duurzaam voor alle duidelijkheid.
Een goed voorbeeld van het feit dat kernenergie niet de toekomst is, is het Limburgse Löss. Het gaat over “eeuwige stabiele” kleilagen waarin de afval moet worden geborgen. Die Löss werd altijd weer aangedragen als oplossing door de hardnekkige voorstanders van die zwaar vervuilende energieproductie, maar dit blijkt nu toch kwetsbaarder dan gedacht door de droogte waarin er barsten komen.”
Wat doet Greenpeace goed, volgens jou? Zijn er punten die onze organisatie anders kan aanpakken in de toekomst?
“Voor zover ik me kan herinneren, zat er altijd voldoende variatie in aanpak, ideeën en originaliteit. Geen enkele actie leek op de andere. Toch denk ik dat Greenpeace misschien de vorm van haar acties een beetje kan aanpassen. Als activiste vind ik dat we een soort van “handelsmerk” hebben ontwikkeld door de herkenbaarheid van onze methodes van actievoeren. Dat is goed en super belangrijk, maar er is toch een sterke drang naar “iets nieuws” onder de jongeren. De formule van betoging en optreden brengt een soort van vermoeidheid bij de jongeren. Hoe die nieuwe benadering er moet uitzien, laat ik over aan de mensen die de mogelijkheden kennen waarbinnen de organisatie kan opereren.
Naast het actievoeren zijn er vele andere dingen die we doen. Ik weet dat er veel mensen naast de activisten instaan voor het uitdragen van onze bevindingen rond milieuproblemen. Eén van de kerntaken van Greenpeace is om het oog van de wereld op de milieudelicten te richten! Daarvoor hebben we mensen die de pers te woord kunnen staan en helder verstaanbaar kunnen communiceren over de feiten. Ik denk dat we daar ook zeker verder op moeten inzetten. Verder denk ik ook dat onze acties in de toekomst meer online zullen gebeuren, bijvoorbeeld door flashmobs om sociale media te bereiken en ook door jongeren de kans te geven om zich aan te sluiten.”
Graag willen we al onze activisten en vrijwillig.st.ers hartelijk bedanken! Zij maken al 50 jaar het verschil voor onze organisatie met hun ongeziene gedrevenheid, enthousiasme en doorzettingsvermogen.
Ik word vrijwillig.st.erIk steun Greenpeace
|
|
|
|
YouTube |
|
Greenwire |